Al de zesde week dat ik thuis ben, en ik kan je vertellen dat ik deze lockdown stukken pittiger vind dan de vorige. Ik denk dat het weer daar grotendeels de schuld van is, want de vorige keer gingen we het voorjaar in, en was alles gewoon wat zonniger! Naja wat het ook is, het is gewoon ten alle tijden ruk, onder welke omstandigheden dan ook!
Ondertussen geven we onze kinderen al weken weer thuisonderwijs, en balanceren we inmiddels op een flinterdun koortje waarvan de uiteinden al aan het rafelen zijn…. Want waar ís die grens van ons kunnen, in hoeverre is er een begin gekomen aan het eind van de rek die erin zit. Ik zie ouders compleet in spagaat zitten tussen werken en hun kinderen thuisonderwijs geven. Ik ben volledig thuis, mijn branche ligt op zijn gat (kapster) en kom er ook, tijdens deze tweede lockdown weer achter dat ik niet compleet ben zonder mijn werk. De balans die er normaal is tussen het opvoeden van de kinderen, en het creatief bezig zijn in de salon klopt voor mij precies! Ik heb dagen dat ik me kan opladen in de salon, en met mijn handen bezig kan met mijn vak waar ik zo van houd, en het heerlijke geouwehoer met met mijn collega’s, maar ook delen we de minder leuke dingen met elkaar. Ik werk 3 dagen en dat maakt mij gewoon een leukere moeder! Tuurlijk zitten wij deze lockdown niet helemaal stil, en heb ik het grote voordeel bij een groot bedrijf te werken die stilstand achteruitgang vindt, en veel online cursussen en trainingen verzorgt! Super fijn! Je frist toch het een en ander op, en bent straks weer ‘good to go’ om de salon in te duiken! Hoe, wat, waar, en wanneer is natuurlijk nog niet duidelijk, en dat is wel de grootste frustratie van dit alles misschien, het niet hebben van een perspectief. Ook wordt er in het kappersvak weinig aan steunpakketten uitgedeeld, er wordt 7,6 miljard! euro uit de kast getrokken, maar er is geen geld vrij gekomen voor de zwaar getroffen kappersbranche. Wat natuurlijk ontzettend frustrerend is! Want we zitten inmiddels tot onze neusgaten in het water, we trappelen ons rot, en ik maak me zorgen over hoe we verder moeten… Toch proberen we er het beste van te maken en is deze keer lockdown iets leuker geworden met een nieuw vriendje in ons huis! Namelijk: Bassie de hamster! We wilden al langer een huisdier, maar aangezien Bram overal allergisch voor is moesten we kijken naar wat wél kon….dus nu hebben we een lieve Russische dwerghamster! Super gezellig, en de kinderen zijn er super blij mee, en aan aandacht komt hij niks tekort.
In de vorige lockdown schreef ik wekelijks een update over hoe het met ons ging, deze keer voel ik die behoefte helemaal niet. Het verschil zit hem erin dat tijdens de eerste lockdown er nog saamhorigheid was, meer angst voor het onbekende en onzichtbare virus, en meer het gevoel van ‘we gaan dit samen doen!’ Dit keer is de tweedeling groter dan ooit, en ben je óf voor kamp “schaap” of voor kamp “wappie” iets ertussen in kan niet, en hier word je dan ook meteen hardgrondig op afgemaakt. Je mening delen is dus ook iets wat meteen beoordeeld of veroordeeld wordt. Jammer want we luisteren niet meer naar elkaar, en gillen en schreeuwen maar wat door elkaar heen, en iedereen heeft zijn eigen waarheid. Ik heb voor mezelf besloten me continu van beide kanten te laten informeren, informatie blijven opzoeken, nieuwgierig blijven, eigen gevoel volgen. Het juf zijn begin ik inmiddels wel zat te worden het blijven motiveren is heel lastig, en de spanningsboog is erg kort. Het niet fysiek onderwijs kunnen volgen voor de kinderen vind ik nog wel het meest lastig voor ze. Ook het missen van sociale contacten voor kinderen moet echt heel pittig zijn. Ik volg ook hierbij mijn gevoel en vaar mee op hun flow, gaat het een dag helemaal niet? Dan maar niet, morgen is er weer een dag! En ik wil dat ze zich deze tijd herinneren als iets speciaals, en niet dat ze alleen maar terugdenken aan hun vermoeide, opgebrande, gestreste ouders.
Toch zullen we nog even door moeten, het licht aan de tunnel is er nog niet… wel gaan we langzamerhand terug naar normaal, hoop ik, ik verlang ernaar! Ik zie het maar als een taart, waar de kers vanaf is en de slagroom was ook op….. máár we hebben nog een droge cake over die we dan zelf maar moeten versieren met wat we in huis hebben. Dus pak de jam en hagelslag en versier die handel! We moet toch hoop houden en positief blijven en nog even op onze tanden bijten. Jullie doen het goed! Alles komt goed, vertrouw erop!
marloesdriezes.wordpress.com 