Onze eerste week thuisonderwijs tijdens de Coronacrisis.

En daar zit je dan ineens, met z’n allen thuis in verband met de Coronacrisis. Wie had dit ooit gedacht? Toen we een paar weken geleden met z’n allen het nieuwe jaar in plopten, (vraag me niet waarom maar ik voel dat soort dingen vaker aan) dacht ik 2020 kan wel eens een heel gek jaar worden. En dat is het ook…. nu al…. een paar weken later zitten we dan ineens met heel Europa in quarantaine. Zoveel zieke mensen, zoveel mensen sterven, en het breidt zich alleen maar verder en sneller uit! Doodeng is het.  Alleen nog naar de winkel voor wat boodschappen en dan zo snel mogelijk weer naar huis! We zijn met z’n allen in een bizarre situatie terecht gekomen, en niemand weer hoe lang dit nog gaat duren.

We krijgen de opdracht van het ministerie van onderwijs om thuisonderwijs te gaan geven aan onze kinderen.  En geloof me dit is voor iedereen wennen. De kinderen snappen niet dat ze niet meer naar school hoeven voorlopig, en we moeten onwijs aan ons nieuwe ritme wennen. Tel daarbij de stress op van het openblijven van kapsalons (het noodfonds kwam er niet door) dat gaf mij erg veel stress. Met een kind met bronchitis en chronische verkoudheid & eczeem nam ik dan ook het moeilijke besluit mij ziek te melden. Op het werk van Carlo is het sowieso onrustig want we hebben amper 3 weken geleden te horen gekregen dat er 750 man op straat komen te staan. De kans dat hij daarbij zit is aanzienlijk. Tel dat allemaal bij elkaar op en dan mag je de situatie best ‘kloten’ noemen op z’n minst. Maar goed we MOETEN er het beste van maken. Vol overtuiging ging ik dan ook onze eerste thuisonderwijs week in. Een week die ik zo positief en vol energie begon (misschien wel té) om mezelf aan het eind van de week onwijs tegen te komen. We moeten hier allemaal onze weg in vinden…. dat komt goed maar heeft tijd nodig!

Maandag en Dinsdag 16 en 17 maart 2020

Ik print thuis wat printables uit van Pinterest om wat te oefenen met ze… we oefenen met Tijn vooral de tafels, en verder laat ik ze vooral spelen want ik weet dat vanaf Woensdag ik het werk van school moet ophalen, en we dan écht aan de bak moeten. Ook volg ik die 2 dagen continue het nieuws over de kappersbranche, want het noodfonds komt er maar niet door. Maandag avond besluit de Anko dan zelf dat alle salons moeten sluiten en we werktijdverkorting aan gaan vragen. Ik ben opgelucht…… die opluchting duurt niet lang, want nog GEEN 24 uur later trekt de Anko dit besluit terug. Want het RIVM besluit dat wij prima een “veilige werkplek” kunnen creëren.

Ik ben flabbergasted! Echt flabbergasted! Hóe kunnen wij een veilige werkplek hebben als we klanten nota bene aan moeten raken!? Ik overleg met mijn ouders, bel met collega’s, spreek mijn zorgen uit naar mijn bazin (Bram zit in de risicogroep) en we wachten af. De nodige tranen vloeien maar ik moet dit loslaten, mijn kinderen hebben me nu ook nodig. Dinsdag volg ik wederom het nieuws en besluit Ami kappers vanaf Woensdag weer open te gaan, en ze de richtlijnen van het RIVM volgen, en niet anders kúnnen! (zonder noodfonds geen uitkeringen)  Ik wacht al deze ellende niet meer af en meld mij af bij mij bazin. Geen haar op mijn hoofd dat ik nu aan andere mensen ga zitten. ’s middags een bericht van de baas dat je mag komen werken, maar ze het ook begrijpen als je niet komt. Last van mijn schouders!

Woensdag 18 Maart 2020

Ik rijd naar school om het thuis werk van de jongens op te halen. Carlo gaat die dag de nachtdienst in, en kan mij die dag nog helpen met het onderwijzen van de kinderen. Ik kom de klas binnen, en zie 2 lamgeslagen juffen zitten, die het huilen nader hebben staan dan het lachen. We praten op afstand over de hele toestand, en ze leggen me uit dat ze het gevoel hebben de kinderen in de steek te laten, geen afscheid, geen hand of knuffel niks, nee zo van de een op de andere dag geen kindjes meer in de klas. Ik voel hun verdriet…..wát een juffen! TOPPERS zijn het!!!

We maken samen het schoolwerk, Carlo neemt voornamelijk het rekenwerk op zich, ik het taalwerk en de spelling.  Juf houdt ons heel goed op de hoogte via Social schools en voegt filmpjes bij (vooral voor Tijn want hij leert op een andere manier rekenen dan wij vroeger op school) Tijn is best gefrustreerd, en boos tijdens het maken van dit werk. We nemen even een momentje om uit te leggen dat ook wij dit nog niet eerder hebben gedaan, en we er samen wel uit komen. Alle emotie kwam er even uit bij hem. Zo sneu. Bram doet gewoon zijn ding en lijkt er een wedstrijd van te maken (zoals met alles) hij heeft het werk snel af, leert dan ook makkelijk en ondertussen spelen we wat spelletjes en nemen we pauzes, gaan we samen naar buiten om te voetballen en wat energie kwijt te raken! Ik ben kapot aan het eind van de avond. Deel met wat vriendinnen onze ervaringen op de app, en val laat in slaap….heel laat….en heel vroeg wakker. M’n lijf lijkt wel in overlevingsmodus te zitten. Carlo draait die nacht  zijn nachtdienst.

Donderdag 19 Maart 2020 

Omdat Carlo uit de nachtdienst komt, lijkt het me geen goed idee om al gelijk heel lang aan het werk te gaan met de kinderen. We beginnen de dag buiten! ‘Kan mij het verrekken ik ben de juf’ denk ik als we in de auto stappen! Op naar het Abraham Lederboerpark met een bal!

We razen even uit, snuiven frisse lucht en lopen netjes met een boog om andere mensen heen, we genieten van de zon de hertjes en het ‘zomaar’ buiten zijn onder schooltijd. We praten onderweg over het virus en ze vragen me hoe lang dit gaat duren. Ik vind het lastig dat ik daar geen antwoord op weet, want wist ik het zelf maar.

Op de terugweg besluit ik de tank vol te gooien, en snel iets lekkers bij mijn schoonouders voor de deur te gooien die ook van de een op andere dag niet meer op hoeven te passen…. ook voor hun is het heel lastig deze hele situatie!

In de middag verzin ik meestal een creatieve opdracht. Dit keer de ‘onelinedrawing’ teken met 1 pennenstreep een gezicht, zonder de pen van je papier te halen.  Dit is de creatie van Bram en mij! Leuk om te doen! Samen schilderden we hem mooi in…..

Vrijdag 20 Maart 

Laatste dag van deze week, en dan hebben we weekend. Heel gek normaal verheug ik me enorm op het weekend. Het enige wat ik nu kan denken is ‘Oh boy nóg 2 dagen de boys vermaken’ ik betrap me op deze gedachte en voel me schuldig, maar heel eerlijk mijn werk 3 dagen in de week is mijn oplaadpunt. Die heb ik nu niet, en met het wegvallen hiervan valt er een deel van mijzelf weg……Geen collega’s, ik mis ze nu al, geen fijne gesprekken met klanten, niet dubbel liggen van het lachen in de pauzes…… ik kan wel even janken. Maar wederom we moeten door! De emoties vliegen van hoog naar laag, van heel blij, naar heel bang, naar heel boos….. alles komt voorbij de laatste paar dagen. Daarom ben ik ook écht gesloopt eigenlijk. We maken het hoognodige werk en dan besluit ik dat het mooi is geweest….. we posten wat kaartjes voor jarigen deze week, want ook zij kunnen hun verjaardag nu niet vieren. Hoe verdrietig moet dat zijn! Een kaartje helpt dan altijd!

Even eerlijk hé, een beetje ademruimte was fijn geweest…..even wennen aan de nieuwe situatie….even onze gevoelens een plekje geven, maar dat zat er niet in. Het was hop in een keer door! En al die moeheid komt er nu uit. Mijn vader en moeder videobellen een paar keer, en normaal doen we dat ook maar het gekke is dat ik er normaalgesproken heen kan rijden. Gewoon die auto in en gaan, maar nu videobel je en weet je dat je er niet zomaar heen kunt….. ik vind het moeilijk!

Zaterdag 21 Maart 2020 

‘Maar mam is er dan ook geen freerunnen?’ ‘Nee lieverd ook geen freerunnen’ …… alle zekerheden en normale dingen in het leven van de kinderen vallen even weg. En ik merk dat vooral Tijn daar last van heeft. Hij mag van mij niet meer zomaar overal heen fietsen, niet meer met heel veel vriendjes bij elkaar zijn en meestal ga ik mee naar buiten. Carlo en ik wisselen dit af…ik ben zó blij dat hij thuis is. Vanmorgen kwam hij thuis met het nieuws dat de materialen bij Vredestein bijna op zijn. Die worden geleverd vanuit het buitenland en aangezien alle grenzen pot dicht zitten wordt er niks meer geleverd vanuit Duitsland naar Nederland. Ook hij komt waarschijnlijk vroegtijdig thuis te zitten. In de middag besluit ik dat Bram en ik een cake bakken. Ik laat hem alles afwegen/meten en ook dit beschouw ik als een soort thuisonderwijs.

In de middag kijken we de Lionking op Disney+ ….Carlo en ik hebben afgesproken de schermtijd in het weekend wat te laten varen, om zelf niet helemaal gillend gek uit deze situatie te komen. Door de week regels, in het weekend laat ik het varen. Gelukkig leggen ze zelf de schermpjes vaak weg om te gaan voetballen. Heel fijn om te zien! In de middag maken we samen een ‘hartjesstoep’ ik zag het initiatief al voorbij komen in insta (kijk onder de hashtag #hartjesstoep en ik vond dit zó leuk! We genoten van het ontstaan van een mooie stoep vol hartjes en kletsen met voorbijgangers (op veilig afstand) over ons stoepje. Bram was helemaal trots!

Zondag 22 Maart 2020 

Wederom ben ik net zoals de rest van de week al voor 6 uur wakker, binnen 5 seconden denk ik aan de situatie waar we in zitten. En ik kan het niet stoppen, als HSP ontkom je daar niet aan. Ik wil dit niet, ben doodop, en besluit dan ook weer om te draaien. Wat me de rest van de week niet lukte, lukte me nu wel. Ik val weer in slaap tot 08.15….. gelukkig ik pakte nog een paar uurtjes mee! Bram zit al beneden op de bank tv te kijken als ik beneden kom. We eten lekker warme broodjes, en ik epileer mijn wenkbrauwen en neem een uitgebreide douche. Ik schrik me kapot als het alarm van mijn telefoon afgaat terwijl ik sta te douchen.

Een noodmelding voor de mensen die het nog steeds niet willen of kunnen begrijpen! Boos druk ik het alarm uit! De hele week houden wij ons al zo goed als mogelijk aan de maatregelen, maar een deel van onze bevolking lijkt het maar niet te willen begrijpen. Gaan massaal naar het strand van Zandvoort, de bloesemtuin in het Amsterdamse park, blijven in kluitjes op elkaar zitten….noem maar op! Boos word ik ervan! Blijf gewoon weg bij andere mensen! Tuurlijk besluiten wij ook eventjes een frisse neus te halen, want dat mag gewoon en is noodzakelijk met 2 stuiterballen in huis, maar we lopen met een mega boog om anderen heen, houden afstand (2 meter bij een ander vandaan) en gaan na een half uurtje wandelen weer terug naar binnen, of in onze eigen tuin! Hoe moeilijk kan het zijn mensen…..

In de middag zit ik buiten in de zon en heb ik mezelf getrakteerd op een blad, ik app nog wat met vriendinnen, en samen versieren we nog wat overgebleven cake.

De kinderen douchten op tijd, en we legden ze ook op tijd weer in bed. Want morgen weer gewoon school van Juf Loes en Meester Carlo. Het was een heel heel heftige week. Met zoeken naar ritme, met (nieuwe) emoties omgaan, in elkaars aura zitten…..echt compleet een nieuwe indeling van de week vinden. Ik weet wel dat ik aankomende week iets minder vooruitstrevend ga beginnen dan afgelopen week, want anders kun je mij na deze coronaperiode opvegen……

Hoe ging jullie eerst week thuis onderwijs?

Aankomende zondag weer een nieuw weekoverzicht! Heb een goede week allemaal en zorg goed voor jezelf!!! Be safe!!!