Onze tweede week thuisonderwijs tijdens de Coronacrisis

Maandag 23 Maart 2020

Onze tweede week thuisonderwijs alweer, en ik moet zeggen dat ik deze Maandag met iets meer tegenzin startte dan vorige week, vorige week was emotioneel heel pittig. En dan het weekend niet echt kunnen bijtanken is wel heftig. Maar hey we moeten door! Gisteravond kreeg ik al keurig het nieuwe huiswerk doorgemaild van de juffen. Chapeau hoe ze het doen met de drukte achter de schermen. Die dingen die wij helemaal niet zien, al het nakijkwerk en opnieuw de lessen voorbereiden voor de volgende dag, telefonisch bereikbaar zijn voor de ouders én kinderen…. het vergt van de leraren ook veel creativiteit en oplossingsgerichtheid. Wij begonnen de dag zoals elke dag aan tafel, 20 minuten stillezen. Ook ik pak dan mijn eigen boek en lees mee. We maakten wat taal taken af en hielden na een tijdje pauze met ons gebruikelijke fruithapje. In de middag haalde ik samen met Tijn een heel krat fruit af bij een fruitteler hier in de buurt, normaalgesproken staan ze op de markt, maar dat kan nu dus niet. Om bij zulke kleine lokale bedrijven (ik gun het hun dan meer dan de grote supermarktketens) af te halen in deze tijden van nood zorg je ervoor dat ze er niet helemaal aan onderdoor gaan in deze tijden. Voor 12 euro een heel krat vol groenten en fruit! Zo fijn!

In de middag was er een online tekenles van de makers van Donald Duck. Bram wilde deze graag samen met mij doen en om 16.00 zaten we klaar achter de IPad met een paar A-4tjes potlood en gum. En dat was zo leuk om even samen te doen. Even de zinnen verzetten en iets zien ontstaan op papier.

In de avond kwam er weer een nieuwe persconferentie op tv. Dit keer met heel goed nieuws voor kapsalons en nagelsylisten. Ze moeten namelijk noodgedwongen de deuren sluiten. Onze veiligheid kan niet langer gewaarborgd worden en ze moeten dicht blijven tot 6 April (minstens!) En nee dit is natuurlijk helemaal niet leuk (mijn werk is mijn uitlaatklep, oplaadpunt, en het is mijn lust en mijn leven) maar dat we nu van de overheid moeten sluiten betekend dat we financiële steun krijgen. En dat is natuurlijk fantastisch nieuws! Ik ga vanavond met een iets geruster hart slapen…..

Dinsdag 24 Maart 2020

Weer een thuisschool dag die we met zijn tweetjes kunnen doen. Ik merk dat Carlo meer moeite heeft om in de ochtend op te starten….daar waar ik graag een vast ritme aanhoud, vindt hij het allemaal wel prima in de ochtend. Ik respecteer dat en we beginnen gewoon een uurtje later. We moeten ook allemaal even een beetje het ritme in het midden laten zolang alles maar af komt gedurende de dag. We beginnen de dag weer vol goede moed. En de kinderen doen het heel goed, op een paar reken strubbelingen van Tijn na. Het is ongelooflijk (tof ook wel) om te zien hoe hij precies is zoals mij met rekenen vroeger. Snel het bijltje erbij neerleggen, boos worden, weg lopen, huilen……Tijn en ik zien het écht niet….. we zijn geen bèta’s  wij zijn alpha’s. Op school zie ik dit natuurlijk nooit en ik maak het nu van dichtbij mee hoe hij worstelt met dit werk. Zo herkenbaar! Gelukkig is Carlo een enorme bèta en helpt hij hem er fantastisch doorheen! Na al dat harde werken hebben we kibbeling van Roy verdiend!

In de middag neemt Carlo de kinderen mee vissen, zodat ik voor VETTT een blog kan schrijven die ineens spontaan in mij opkomt. Ik app Yvette wat zij ervan vindt en ze geeft me groen licht. Ik moet bij het schrijven van een blog echt volledig in mijn eigen wereld zitten. Dus gelukkig heb ik even 2 uur alleen.

In de avond oefenen we nog wat tafels, en leg ik Bram super vroeg in bed,  de wallen hangen hem inmiddels op de knieën en het is me werkelijk een raadsel waarom hij zo ontzettend vroeg wakker is steeds. Het is zó lastig. In de avond pakken Carlo en ik beide een biertje en overleggen hoe de dag ging. Ik zie op tegen morgen want dan sta ik er weer alleen voor. Hij heeft ochtenddienst en moet 07.00 beginnen. We kijken nog wat Expeditie Robinson op Videoland en gaan ook op tijd slapen. Morgen weer de week door midden!

Woensdag 25 Maart 2020

Carlo is al vroeg op pad, en ik denk alleen maar bij mezelf  ‘ik kan dit wel alleen’. We beginnen de dag weer lezend, en daarna maken we wat taal taken en weer rond 10 houden we een pauze. De jongens zitten elkaar buiten enorm in het vaarwater, en doen elkaar continue pijn en hebben oplopende ruzies! Ik wil in de halve uurtjes dat ze buiten spelen het huis aan kant maken, wat was vouwen, of de vaatwasser uitpakken, maar in plaats van dat te doen ben ik politieagent……. op een gegeven moment heb ik het helemaal gehad! Ze gillen verdomme de hele buurt bij elkaar buiten! Ik trek ze naar binnen heen en probeer de ruzie te sussen, die loopt ondertussen helemaal uit de hand. Tel daar mijn boosheid en maandelijkse perikelen bij bovenop en dan is de scene compleet. Ik stuur er 1 naar boven en 1 op de bank! Ga maar even nadenken. Ik ga even aan tafel zitten en maak een 2e koffie. Ik moet toch dit huishouden ook nog ergens doen!? HOE ga ik dit allemaal in godsnaam doen. Ik roep de jongens weer bij elkaar en leg ze uit dat de pauzetijd heel belangrijk voor mij is om enige huishoudelijk taken te kunnen doen, en dat ik niet van plan ben dan politieagentje te gaan spelen! Ze kijken me aan en volgens mij komt de boodschap over. Ik vind het even prima voor nu en neem ze mee naar buiten! Frisse lucht helpt altijd! Ze willen vissen….

In de middag gaat het alweer wat beter. Allemaal even ons hoofd leeg kunnen maken en wat frisse lucht op gesnoven en vitamine D kunnen vangen. We doen nog wat spelletjes en tekenen nog wat. Ik heb weer een leuke creatieve opdracht. Teken de andere helft van jezelf! Ik maak een halve foto van de boys en print deze uit. Ze tekenen zelf hun andere helft. Super leuk! Ook bedenken ze zelf mondkapjes…..ik moet erom lachen…… en toch gaat deze periode de geschiedenisboeken in zonder dat ze zich er zelf van bewust zijn!

Donderdag 26 Maart 2020

Donderdag alweer…nieuwe ronde nieuwe kansen. Ik besluit de dag positief te beginnen want ik merk dat als ík gestrest ben dit automatisch effect heeft op de kinderen. Carlo heeft vandaag nog ochtenddienst dus ik moet het vandaag weer tot 15.00 alleen doen. Ik heb vanmorgen tijdens onze dagelijkse ‘vergadering’ (zo noem ik het en de jongens vinden dat grappig)  aan de ontbijttafel alle taken voor de dag weer opgeschreven in mijn boekje. Samen vinken we de taken af die ze gedaan hebben, en doordat ze dat zelf mogen doen zien ze precies wat ze nog moeten doen of maken. We lezen 20 minute samen en dan oefenen we de tafel weer, dat is ons eerste dagelijkse ritueel. Om 10.30 besluiten we naar school te lopen om Tijn’s nieuwe boekjes en stencils op te halen. Aangezien alleen hij de school in mag, wacht ik met Bram op het schoolplein. Het duurt even voordat hij weer buiten komt, hij had even een gesprekje met juf. Hij vond het fijn om even met haar te kletsen, en andersom. Fijn om elkaar even te zien en te spreken. De juf is trots! Het gaat trouwens zó zó zó vaak in mijn hoofd rond, dat ónze kinderen thuis en warme en veilige omgeving hebben, en dat wij ze dat kunnen bieden, maar voor hoeveel kinderen is school juist dé veilige vluchthaven? Kinderen die het thuis veel minder fijn hebben dan op school…… Kinderen die daar even veilig kunnen zijn, en kind kunnen zijn. En niet thuis hoeven te zijn, en nu fulltime thuis komen te zitten? Mijn hart huilt om die kinderen soms……ik wil er eigenlijk niet te lang over nadenken. Maar mijn hoofd maakt sowieso overuren als het over dit soort dingen gaat. Kinderen hebben het recht om in een fijne en veilige omgeving op te groeien!

  

Werkjes opgehaald!                                             Vitamientjes!

Als je van je moeder achterthuis moet voetballen en je dan iedere keer de bal bij de buurvrouw over de schutting schiet, moet je een briefje door de bus doen (buurvrouw werkt in de zorg) om de bal terug te vragen…. (Lieve Nina kan jij de 3 ballen over de schutting gooien? van Bram)

‘S middags knutselen Bram en ik een zoutkunstwerk.

In de middag als Carlo thuis komt verteld hij me dat er geen werk meer is voor hem bij Vredestein. Het zit er voor hem ook even op. Vanaf nu zitten we met z’n viertjes in huis, en op elkaars lip. Ik laat het even bezinken en we moeten er maar het beste van maken! Ik ben wel heel blij dat hij mij nu kan helpen en ondersteunen met het thuisonderwijs van de jongens. De jongens maken in de middag nog een super tof parcours door het huis, de tuin, en voor op de stoep. Het hele huis en de tuin staat op de kop, maar het enige wat ik denk is: “loat goan” ze vermaken zich mooi dus ik laat ze gaan…..

Vrijdag 27 Maart 2020

Nog één dagje knallen en dan mogen ze weer even bijkomen van al dat schoolwerk. Er staan nogal wat taken gepland vandaag, en Tijn moet een dialoog schrijven. Een dialoog? In groep 7? Ik verbaas me werkelijk waar onwijs over wat ze in groep 7 allemaal al moeten kunnen en doen. Ik vraag me écht met de dag meer af of we niet het onmogelijke van ze vragen. Ik vind de stof écht heel heel pittig en veel. Met heel veel frisse tegenzin begint Tijn aan zijn dialoog. Ik probeer hem hierbij te helpen… Na en klein half uurtje hebben we het af. Ik vind dat hij zich er met een Jantje van Lijen van af heeft gemaakt, maar hij wil niet verder en is er he-le-maal klaar mee. We verblijven vooral in en om het huis vandaag. Ik haal wat op bij de apotheek en ga al vroeg aan het koken. Ik ben moe en wil eigenlijk maar 1 ding en dat is op tijd naar bed.. ‘S avonds spreek ik nog even mijn collega’s op de app en ik mis ze onwijs! We proosten via Instagram op de hashtag #vrijmibo het kan nu even niet in real life. Dan maar even zo!

Zaterdag 28 Maart 2020

Weekend! Finally! We beginnen ons weekend met een beetje uitslapen en knuffelen in het grote bed. Bram heeft daar het geduld niet voor, maar Tijn komt nog altijd even lekker bij mij liggen in het weekend. Ik geniet daar altijd nog zo van!

We eten lekker warme broodjes en besluiten een heel stuk te gaan fietsen vanmiddag. Het fijne aan wonen in Twente is dat je hier heel wat kilometers kunt maken en niemand tegen komt. We fietsten zeker een kilometer of 10 door de bossen in Enschede en Lonneker. En zien van alles onderweg! We genieten hier alle 4 onwijs van. Even uit je hoofd en de natuur in.

Eenmaal thuis doen we de tuin nog even. We maaien het gras en halen onkruid weg. Carlo bakt patatjes en we kletsen nog wat na over onze dag, en spelen Cluedo.

En dan net als je denkt dat de dag niet beter kan worden we gemaild….we krijgen te horen dat 1 van de ouders van school het Coronavirus heeft. En weer compleet lamgeslagen zit ik op de bank! Wát een klotenvirus!!!!!!

Zondag 29 Maart 2020

Vanmorgen bij het opstaan deed ik de gordijnen open en zag ik de sneeuw uit de lucht komen dwarrelen. Vannacht werd de klok een uur vooruit gezet, en officieel ging de zomertijd in. Moeder natuur moet gedacht hebben ‘Ik gaf ze geen winter in 2020, dus geef ik ze op de ochtend van het vooruitzetten van de klok nog gewoon een portie winter!’ De sneeuw bleef niet liggen maar het was wel even mooi om naar te kijken. Vandaag hadden we niks maar dan ook niks op de planning. Nou kán er ook weinig op de planning staan, maar ik bedenk meestal wel een leuke knutsel/opdracht of we bakken iets. Maar vandaag liet ik het gaan. En wát fijn dat iedereen even zijn eigen ding kon doen, zonder druk, zonder ‘moeten’ ik werd er zo relaxt van!  Wel had ik 1 ding op de planning en dat was mijn mannen knippen! En oh boy wat was ik blij dat die schaar even “uit het vet” kon! Even merk ik op hoe erg ik mijn werk mis…..

Verder deden we de hele dag waar we zelf zin in hadden. Ik schreef vooral veel….in mijn dagboek maar ook een brief, fijn om hier nu eindelijk even de tijd voor te hebben!  We deden Cluedo, Uno en nog wat andere spelletjes, én hielden een film middagje met chipjes en drinken. Ik kookte later op de avond lekker pompoensoep en nu ik dit tik is het weekend alweer voorbij, en zie ik op mijn IPhone het nieuwe werk voor morgen binnenkomen op de mail. Morgenvroeg moet ik ook de nieuwe schoolspullen van Bram ophalen. En ik bekeek net trouwens even het nieuws, en zag de nieuwe statistieken van het RIVM en ik vrees dat het einde nog lang niet nabij is….

Maar we focussen ons weer op en nieuwe week volgende week! We maken er weer wat van samen!

Hou je goed lieve mensen , stay safe!

 

Onze eerste week thuisonderwijs tijdens de Coronacrisis.

En daar zit je dan ineens, met z’n allen thuis in verband met de Coronacrisis. Wie had dit ooit gedacht? Toen we een paar weken geleden met z’n allen het nieuwe jaar in plopten, (vraag me niet waarom maar ik voel dat soort dingen vaker aan) dacht ik 2020 kan wel eens een heel gek jaar worden. En dat is het ook…. nu al…. een paar weken later zitten we dan ineens met heel Europa in quarantaine. Zoveel zieke mensen, zoveel mensen sterven, en het breidt zich alleen maar verder en sneller uit! Doodeng is het.  Alleen nog naar de winkel voor wat boodschappen en dan zo snel mogelijk weer naar huis! We zijn met z’n allen in een bizarre situatie terecht gekomen, en niemand weer hoe lang dit nog gaat duren.

We krijgen de opdracht van het ministerie van onderwijs om thuisonderwijs te gaan geven aan onze kinderen.  En geloof me dit is voor iedereen wennen. De kinderen snappen niet dat ze niet meer naar school hoeven voorlopig, en we moeten onwijs aan ons nieuwe ritme wennen. Tel daarbij de stress op van het openblijven van kapsalons (het noodfonds kwam er niet door) dat gaf mij erg veel stress. Met een kind met bronchitis en chronische verkoudheid & eczeem nam ik dan ook het moeilijke besluit mij ziek te melden. Op het werk van Carlo is het sowieso onrustig want we hebben amper 3 weken geleden te horen gekregen dat er 750 man op straat komen te staan. De kans dat hij daarbij zit is aanzienlijk. Tel dat allemaal bij elkaar op en dan mag je de situatie best ‘kloten’ noemen op z’n minst. Maar goed we MOETEN er het beste van maken. Vol overtuiging ging ik dan ook onze eerste thuisonderwijs week in. Een week die ik zo positief en vol energie begon (misschien wel té) om mezelf aan het eind van de week onwijs tegen te komen. We moeten hier allemaal onze weg in vinden…. dat komt goed maar heeft tijd nodig!

Maandag en Dinsdag 16 en 17 maart 2020

Ik print thuis wat printables uit van Pinterest om wat te oefenen met ze… we oefenen met Tijn vooral de tafels, en verder laat ik ze vooral spelen want ik weet dat vanaf Woensdag ik het werk van school moet ophalen, en we dan écht aan de bak moeten. Ook volg ik die 2 dagen continue het nieuws over de kappersbranche, want het noodfonds komt er maar niet door. Maandag avond besluit de Anko dan zelf dat alle salons moeten sluiten en we werktijdverkorting aan gaan vragen. Ik ben opgelucht…… die opluchting duurt niet lang, want nog GEEN 24 uur later trekt de Anko dit besluit terug. Want het RIVM besluit dat wij prima een “veilige werkplek” kunnen creëren.

Ik ben flabbergasted! Echt flabbergasted! Hóe kunnen wij een veilige werkplek hebben als we klanten nota bene aan moeten raken!? Ik overleg met mijn ouders, bel met collega’s, spreek mijn zorgen uit naar mijn bazin (Bram zit in de risicogroep) en we wachten af. De nodige tranen vloeien maar ik moet dit loslaten, mijn kinderen hebben me nu ook nodig. Dinsdag volg ik wederom het nieuws en besluit Ami kappers vanaf Woensdag weer open te gaan, en ze de richtlijnen van het RIVM volgen, en niet anders kúnnen! (zonder noodfonds geen uitkeringen)  Ik wacht al deze ellende niet meer af en meld mij af bij mij bazin. Geen haar op mijn hoofd dat ik nu aan andere mensen ga zitten. ’s middags een bericht van de baas dat je mag komen werken, maar ze het ook begrijpen als je niet komt. Last van mijn schouders!

Woensdag 18 Maart 2020

Ik rijd naar school om het thuis werk van de jongens op te halen. Carlo gaat die dag de nachtdienst in, en kan mij die dag nog helpen met het onderwijzen van de kinderen. Ik kom de klas binnen, en zie 2 lamgeslagen juffen zitten, die het huilen nader hebben staan dan het lachen. We praten op afstand over de hele toestand, en ze leggen me uit dat ze het gevoel hebben de kinderen in de steek te laten, geen afscheid, geen hand of knuffel niks, nee zo van de een op de andere dag geen kindjes meer in de klas. Ik voel hun verdriet…..wát een juffen! TOPPERS zijn het!!!

We maken samen het schoolwerk, Carlo neemt voornamelijk het rekenwerk op zich, ik het taalwerk en de spelling.  Juf houdt ons heel goed op de hoogte via Social schools en voegt filmpjes bij (vooral voor Tijn want hij leert op een andere manier rekenen dan wij vroeger op school) Tijn is best gefrustreerd, en boos tijdens het maken van dit werk. We nemen even een momentje om uit te leggen dat ook wij dit nog niet eerder hebben gedaan, en we er samen wel uit komen. Alle emotie kwam er even uit bij hem. Zo sneu. Bram doet gewoon zijn ding en lijkt er een wedstrijd van te maken (zoals met alles) hij heeft het werk snel af, leert dan ook makkelijk en ondertussen spelen we wat spelletjes en nemen we pauzes, gaan we samen naar buiten om te voetballen en wat energie kwijt te raken! Ik ben kapot aan het eind van de avond. Deel met wat vriendinnen onze ervaringen op de app, en val laat in slaap….heel laat….en heel vroeg wakker. M’n lijf lijkt wel in overlevingsmodus te zitten. Carlo draait die nacht  zijn nachtdienst.

Donderdag 19 Maart 2020 

Omdat Carlo uit de nachtdienst komt, lijkt het me geen goed idee om al gelijk heel lang aan het werk te gaan met de kinderen. We beginnen de dag buiten! ‘Kan mij het verrekken ik ben de juf’ denk ik als we in de auto stappen! Op naar het Abraham Lederboerpark met een bal!

We razen even uit, snuiven frisse lucht en lopen netjes met een boog om andere mensen heen, we genieten van de zon de hertjes en het ‘zomaar’ buiten zijn onder schooltijd. We praten onderweg over het virus en ze vragen me hoe lang dit gaat duren. Ik vind het lastig dat ik daar geen antwoord op weet, want wist ik het zelf maar.

Op de terugweg besluit ik de tank vol te gooien, en snel iets lekkers bij mijn schoonouders voor de deur te gooien die ook van de een op andere dag niet meer op hoeven te passen…. ook voor hun is het heel lastig deze hele situatie!

In de middag verzin ik meestal een creatieve opdracht. Dit keer de ‘onelinedrawing’ teken met 1 pennenstreep een gezicht, zonder de pen van je papier te halen.  Dit is de creatie van Bram en mij! Leuk om te doen! Samen schilderden we hem mooi in…..

Vrijdag 20 Maart 

Laatste dag van deze week, en dan hebben we weekend. Heel gek normaal verheug ik me enorm op het weekend. Het enige wat ik nu kan denken is ‘Oh boy nóg 2 dagen de boys vermaken’ ik betrap me op deze gedachte en voel me schuldig, maar heel eerlijk mijn werk 3 dagen in de week is mijn oplaadpunt. Die heb ik nu niet, en met het wegvallen hiervan valt er een deel van mijzelf weg……Geen collega’s, ik mis ze nu al, geen fijne gesprekken met klanten, niet dubbel liggen van het lachen in de pauzes…… ik kan wel even janken. Maar wederom we moeten door! De emoties vliegen van hoog naar laag, van heel blij, naar heel bang, naar heel boos….. alles komt voorbij de laatste paar dagen. Daarom ben ik ook écht gesloopt eigenlijk. We maken het hoognodige werk en dan besluit ik dat het mooi is geweest….. we posten wat kaartjes voor jarigen deze week, want ook zij kunnen hun verjaardag nu niet vieren. Hoe verdrietig moet dat zijn! Een kaartje helpt dan altijd!

Even eerlijk hé, een beetje ademruimte was fijn geweest…..even wennen aan de nieuwe situatie….even onze gevoelens een plekje geven, maar dat zat er niet in. Het was hop in een keer door! En al die moeheid komt er nu uit. Mijn vader en moeder videobellen een paar keer, en normaal doen we dat ook maar het gekke is dat ik er normaalgesproken heen kan rijden. Gewoon die auto in en gaan, maar nu videobel je en weet je dat je er niet zomaar heen kunt….. ik vind het moeilijk!

Zaterdag 21 Maart 2020 

‘Maar mam is er dan ook geen freerunnen?’ ‘Nee lieverd ook geen freerunnen’ …… alle zekerheden en normale dingen in het leven van de kinderen vallen even weg. En ik merk dat vooral Tijn daar last van heeft. Hij mag van mij niet meer zomaar overal heen fietsen, niet meer met heel veel vriendjes bij elkaar zijn en meestal ga ik mee naar buiten. Carlo en ik wisselen dit af…ik ben zó blij dat hij thuis is. Vanmorgen kwam hij thuis met het nieuws dat de materialen bij Vredestein bijna op zijn. Die worden geleverd vanuit het buitenland en aangezien alle grenzen pot dicht zitten wordt er niks meer geleverd vanuit Duitsland naar Nederland. Ook hij komt waarschijnlijk vroegtijdig thuis te zitten. In de middag besluit ik dat Bram en ik een cake bakken. Ik laat hem alles afwegen/meten en ook dit beschouw ik als een soort thuisonderwijs.

In de middag kijken we de Lionking op Disney+ ….Carlo en ik hebben afgesproken de schermtijd in het weekend wat te laten varen, om zelf niet helemaal gillend gek uit deze situatie te komen. Door de week regels, in het weekend laat ik het varen. Gelukkig leggen ze zelf de schermpjes vaak weg om te gaan voetballen. Heel fijn om te zien! In de middag maken we samen een ‘hartjesstoep’ ik zag het initiatief al voorbij komen in insta (kijk onder de hashtag #hartjesstoep en ik vond dit zó leuk! We genoten van het ontstaan van een mooie stoep vol hartjes en kletsen met voorbijgangers (op veilig afstand) over ons stoepje. Bram was helemaal trots!

Zondag 22 Maart 2020 

Wederom ben ik net zoals de rest van de week al voor 6 uur wakker, binnen 5 seconden denk ik aan de situatie waar we in zitten. En ik kan het niet stoppen, als HSP ontkom je daar niet aan. Ik wil dit niet, ben doodop, en besluit dan ook weer om te draaien. Wat me de rest van de week niet lukte, lukte me nu wel. Ik val weer in slaap tot 08.15….. gelukkig ik pakte nog een paar uurtjes mee! Bram zit al beneden op de bank tv te kijken als ik beneden kom. We eten lekker warme broodjes, en ik epileer mijn wenkbrauwen en neem een uitgebreide douche. Ik schrik me kapot als het alarm van mijn telefoon afgaat terwijl ik sta te douchen.

Een noodmelding voor de mensen die het nog steeds niet willen of kunnen begrijpen! Boos druk ik het alarm uit! De hele week houden wij ons al zo goed als mogelijk aan de maatregelen, maar een deel van onze bevolking lijkt het maar niet te willen begrijpen. Gaan massaal naar het strand van Zandvoort, de bloesemtuin in het Amsterdamse park, blijven in kluitjes op elkaar zitten….noem maar op! Boos word ik ervan! Blijf gewoon weg bij andere mensen! Tuurlijk besluiten wij ook eventjes een frisse neus te halen, want dat mag gewoon en is noodzakelijk met 2 stuiterballen in huis, maar we lopen met een mega boog om anderen heen, houden afstand (2 meter bij een ander vandaan) en gaan na een half uurtje wandelen weer terug naar binnen, of in onze eigen tuin! Hoe moeilijk kan het zijn mensen…..

In de middag zit ik buiten in de zon en heb ik mezelf getrakteerd op een blad, ik app nog wat met vriendinnen, en samen versieren we nog wat overgebleven cake.

De kinderen douchten op tijd, en we legden ze ook op tijd weer in bed. Want morgen weer gewoon school van Juf Loes en Meester Carlo. Het was een heel heel heftige week. Met zoeken naar ritme, met (nieuwe) emoties omgaan, in elkaars aura zitten…..echt compleet een nieuwe indeling van de week vinden. Ik weet wel dat ik aankomende week iets minder vooruitstrevend ga beginnen dan afgelopen week, want anders kun je mij na deze coronaperiode opvegen……

Hoe ging jullie eerst week thuis onderwijs?

Aankomende zondag weer een nieuw weekoverzicht! Heb een goede week allemaal en zorg goed voor jezelf!!! Be safe!!!